Karpenissi (October 2022)
Σκέφτεσαι ένα απολαυστικό τριήμερο μέ την μοτοσυκλέτα σου, και αμέσως στο μυαλό σου έρχονται τά αγέρωχα βουνά τής Ευρυτανίας καί τά ποτάμια της πού σέ προκαλούν για περιπέτεια.
Από τη δημοφιλή κοιλάδα του Καρπενησιώτη ποταμού μέχρι τον Προυσό κι από το Βελούχι μέχρι την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, κάθε εποχή (και κάθε “φυλή” επισκέπτη) έχει τις δικές της γωνιές στην Ευρυτανία.
Στον δρόμο σου προς το Καρπενήσι θα διασχίσεις φιδίσιες διαδρομές μέσα στο πράσινο, καί θά συναντήσεις πετρόχτιστα χωριά όπως καί μοναστήρια μέ ιστορία! Τί άλλο μπορείς να ζητήσεις? Ακούγοντας το γουργουρητό τού κινητήρα σου καθώς η μηχανή σου γέρνει δεξιά-αριστερά σέ κάθε στροφή νοιώθεις την ευτυχία τού να καβαλάς μοτοσυκλέτα!
Έτσι λοιπόν, ένα Σαββατοκύριακο τού Οκτώβρη, πακετάραμε με τήν Μάγια τά απαραίτητα, τά χώσαμε μέσα στις βαλίτσες τής μηχανής, φορτώσαμε την μοτό και πουρνό-πουρνό πήραμε τά βουνά! Ξεκινήσαμε από την Πάτρα και διασχίζοντας την γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης (Ρίο – Αντίρριο) βρεθήκαμε στον δρόμο προς Μεσολόγγι και κατόπιν προς Παναιτώλιο και Καινούργιο για να βρεθούμε ΒΔ τής λίμνης Τριχωνίδας. Συνεχίσαμε στον παραλίμνιο δρόμο Αγρινίου – Θέρμου, και σταματήσαμε για ένα καφεδάκι σέ ένα υπέροχο συγκρότημα δίπλα ακριβώς από την όχθη της λίμνης πού λέγεται Κτήμα Πιθάρι (Lake Living). Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Παντάνασσα και Βαρειά και αξίζει να απολαύσεις τον καφέ σου δίπλα στην ηρεμία που σου προσφέρει η λίμνη!
Αφού πήραμε την δόση τής καφεΐνης μας, καβαλήσαμε την μοτό και συνεχίσαμε για Θέρμο. Δεν σταματήσαμε στο Θέρμο αφού είχαμε σταματήσει λίγα χιλιόμετρα πρίν και πήραμε τον δρόμο για Προυσό. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 20ο C. Δεν βρίσκεις συνήθως τέτοια δώρα Οκτώβρη μήνα!!!
Αφήσαμε πίσω μας την υπέροχη θέα που σού προσφέρει η λίμνη Τριχωνίδα και χωθήκαμε ανάμεσα στα βουνά τής Αιτωλοακαρνανίας και οδηγώντας δίπλα από τον Δρυμώνα, λίγο μετά από το χωριό Σπαρτιάς μπήκαμε στα όρια τού νομού Ευρυτανίας.
Μετά από κάμποσα στροφιλίκια φτάσαμε στο μοναστήρι-αετοφωλιά του Προυσού. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω επισκεφτεί το μοναστήρι αφού την διαδρομή αυτή την έχω κάνει αρκετές φορές…
Η μονή Προυσού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνητικά κέντρα της Ορθοδοξίας καθώς φιλοξενεί την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας η οποία είναι έργο του Ευαγγελιστού Λουκά. Η μονή στέκει από τον 9 αιώνα μ.Χ. μεγαλόπρεπα στις άκρες ενός απόκρημνου βράχου των Ευρυτανικών βουνών. Η μονή Προυσού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνητικά κέντρα της Ορθοδοξίας και καθημερινά συρρέει πλήθος κόσμου προκειμένου να προσκυνήσει και να λάβει την ευλογία της από όλα τα μέρη της Ελλάδας αλλά και πιστούς από όλο τον κόσμο.
Αφού προσκυνήσαμε κι εμείς κατόπιν σήκωσα το droneμου για να τραβήξω μερικά πλάνα από το υπέροχο αυτό τοπίο που φιλοξενεί το μοναστήρι. Η Μάγια φρόντισε να συλλέξει φωτογραφικό υλικό από κάθε γωνιά του μοναστηριού και όταν αισθανθήκαμε ότι είμαστε έτοιμοι, κουμπώσαμε τά μπουφάν μας, φορέσαμε τά κράνη και τά γάντια μας και ανεβήκαμε στην μοτό για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας προς το Καρπενήσι.
Μέσα από ένα καταπράσινο σκηνικό φτάσαμε στο Καρπενήσι λίγο πρίν το μεσημέρι. Κατευθυνθήκαμε προς το κατάλυμα που είχαμε κάνει κράτηση για να αφήσουμε τά πράγματά μας και να παρκάρουμε την μοτό. Αφού βολευτήκαμε και φρεσκαριστήκαμε ξεχυθήκαμε στους δρόμους με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία τής πόλης.
Σε υψόμετρο 960 μέτρων, στην αγκαλιά μιας θάλασσας βουνοκορφών, στην καρδιά της πιό τραχιάς περιοχής της Ρούμελης, βρίσκεται το Καρπενήσι. Τά επιβλητικά βουνά, οι ελατοσκέπαστες κορυφές, τά άφθονα τρεχούμενα νερά, και ένας καταπληκτικής ομορφιάς φυσικός πλούτος προσφέρουν ένα μαγευτικό γραφικό τοπίο που καθιστούν το Καρπενήσι ιδανικό προορισμό τόσο για χειμερινές όσο και για καλοκαιρινές διακοπές. Σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα της UNESCO η περιοχή της Ευρυτανίας είναι μία από τις πέντε περιοχές του κόσμου σε καθαρότητα, δηλαδή σχεδόν μηδενική μόλυνση.
Καφεδάκι σέ ένα από τά καφέ τής πλατείας και μετά φαγητό στην ταβέρνα Πανόραμα για νόστιμα ψητά! Βολτίτσα στά σοκάκια τής πόλης και αργότερα για ποτάκι… Κάπως έτσι κύλησε η μέρα μας στο Καρπενήσι…
Το επόμενο πρωινό ο ήλιος έλαμπε σέ έναν καθάριο ουρανό. Μαζέψαμε τά υπάρχοντά μας, τά φορτώσαμε στην μοτό και κατεβήκαμε προς την πλατεία για το πρωινό μας καφεδάκι. Όταν νοιώσαμε έτοιμοι, ανεβήκαμε στην μοτοσυκλέτα και αφήσαμε πίσω μας το Καρπενήσι ακολουθήσαμε τον Ε952 προς το χωριό Καλεσμένο. Μετά την τοποθεσία Μπαγασάκι σε μια ράχη του Τυμφρηστού (Βελούχι) στα 1.200 μ, όπου βρίσκεται το ομώνυμο ξενοδοχείο -ταβέρνα Χάνι Μπαγασάκι, αρχίζει μια μεγάλη κατηφόρα. Απίστευτα τοπία, αλλεπάλληλα ψηλά άγρια βουνά, ατελείωτες χαράδρες, νερά παντού. Λίγα χιλιόμετρα πιο μετά κάναμε την πρώτη μας στάση στο χάνι δίπλα από την μεταλλική γέφυρα τού Μέγδοβα. Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν μέσα στο πράσινο και σέ έκανε να ανυπομονείς για το τί πρόκειται να δείς παρακάτω…
Στο χάνι τού Μέγδοβα μάς έφτιαξε καφεδάκι ο ιδιοκτήτης του ο οποίος μόνος του προσπαθεί να κρατήσει το μέρος ζωντανό! Συζητήσαμε για τίς δυσκολίες που έχει να συντηρεί την εγκατάσταση αλλά και τά χωράφια του που βρίσκονται στην γύρω περιοχή, την παροχή υπηρεσιών που προσφέρει το χάνι (την λειτουργία τής ταβέρνας), αλλά και τίς αντιξοότητες που αντιμετωπίζει κάθε χειμώνα.
Πιο δίπλα ήταν η παλιά μεταλλική, στρατιωτικού τύπου, στενή γέφυρα που δείχνει ανεπηρέαστη από το χρόνο και δίνει μια διαφορετική απόχρωση στη διαδρομή. Ο Μέγδοβας (Ταυρωπός) ξεκινάει από το νομό Καρδίτσας, αναχαιτίζεται από το φράγμα Ταυρωπού και σχηματίζει την Λίμνη Πλαστήρα. Συνεχίζει διατρέχοντας κάθετα ολόκληρη την Ευρυτανία και μαζί με τον Αχελώο, τον Αγραφιώτη και τον Τρικεριώτη, καταλήγει στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Αυτή ακριβώς η πορεία του Μέγδοβα στην Ευρυτανία είναι το πιο πλούσιο, το πιο όμορφο κομμάτι από τα 78 χλμ. της διαδρομής του, καθώς περνάει μέσα από τις καταπράσινα τοπία της.
Τράβηξα μερικά πλάνα με το drone, έβγαλα αρκετές φωτό κι αφού χαιρετήσαμε τον συμπαθέστατο ιδιοκτήτη στο Χάνι, συνεχίσαμε τον δρόμο μας προς Νέα Βίνιανη, Κερασοχώρι και Κρέντη περνώντας βόρεια από το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Βίνιανης-Μαραθιά. Η διαδρομή πανέμορφη και όταν άρχισε να φαίνεται η Τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών με τά πανέμορφα γαλανά νερά της έγινε ακόμη καλύτερη. Φτάσαμε στην Γέφυρα Μανώλη, η οποία στέκει αγέρωχη στο πέρασμα του χρόνου για περισσότερα από 400 χρόνια. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η γέφυρα του Μανώλη εδώ και 60 χρόνια περίπου, από τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε η λίμνη, κάθε χρόνο βυθίζεται στα νερά της λόγω της αύξησης της στάθμης των νερών και ξεπροβάλει ξανά όταν πέσει η στάθμη τους από την άνοιξη προς το καλοκαίρι.
Ξαναπήραμε τον δρόμο και κατευθυνθήκαμε προς την Μονή Τατάρνας. Ο δρόμος σέ κάποια κομμάτια του λίγο πρίν φτάσουμε στην Μονή είχε κάποια χωμάτινα κομμάτια χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα στην πρόσβαση στην μονή. Το Μοναστήρι είναι χτισμένο σε μια κατηφορική πλευρά της Αηδονόρραχης με εξαίσια θέα προς την τεχνητή Λίμνη των Κρεμαστών και τα βουνά του Βάλτου. Δεν μπήκαμε για να προσκυνήσουμε, αλλά καθίσαμε λίγο στο πλάτωμα έξω από την πόρτα τής μονής και λίγο αργότερα φύγαμε για να πορευτούμε προς την γέφυρα Τατάρνας η οποία απέχει 55 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι.
Αντικρύζοντας και πάλι την λίμνη και τήν θέα που προσέφερε, ο νούς μου ξεκίνησε να ταξιδεύει στη Νορβηγία, όταν ανέβαινα προς Βόρειο Ακρωτήρι… Η θέα τής λίμνης σε σαγηνεύει!!! Αστραφτερή, ζαφειρένια, με το πολυσχιδές της ακτογραμμής της, τα φιόρδ, τα νησάκια, έτσι που να μην ξέρετε τι να πρωτοθαυμάσετε και πού να πρωτορίξετε τη ματιά σας.
Η Λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας και βρίσκεται μεταξύ των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας. Είναι η καθαρότερη λίμνη στην Ευρώπη και η πέμπτη καθαρότερη παγκοσμίως. Δημιουργήθηκε το 1965, κατόπιν κατασκευής του φράγματος των Κρεμαστών και της συσσώρευσης των υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη.
Φτάσαμε στην Γέφυρα Τατάρνας και τά μάτια μας δεν ήξεραν προς τά πού να εστιάσουν για να αποτυπώσουν αυτή την ομορφιά που μάς προσέφερε η λίμνη.
Η Γέφυρα Τατάρνας είναι μια σύγχρονη γέφυρα πάνω από την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών που συνδέει την επαρχία Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, με το νομό Ευρυτανίας. Στην ίδια θέση υπήρχε το 17ο αιώνα η ιστορική και διάσημη παλιά καμάρα πέτρινη γέφυρα (πάνω από τον Αχελώο ποταμό). Η παλιά γέφυρα της Τατάρνας είναι θαμμένη από το νερό του φράγματος των Κρεμαστών, ακριβώς από κάτω από την σημερινή γέφυρα και σε βάθος περίπου 100 μέτρων. Η κατασκευή της σημερινής πρωτοποριακής γέφυρας ξεκίνησε το 1965 και ολοκληρώθηκε το 1970.
Δεν υπήρχε και πολλή κίνηση μέσα στο καταμεσήμερο κι έτσι αφού άφησα την μοτοσυκλέτα σε ασφαλές σημείο, σήκωσα το drone μου για να καταγράψω αυτή την ομορφιά. Κι εκεί που τραβούσα τά πλάνα μου, άρχισε να μας πλησιάζει ένας αστυνομικός και λίγο αργότερα ένα περιπολικό, ο οποίος μου ζήτησε ευγενικά να κατεβάσω το drone γιατί υπήρχε μία έρευνα σέ εξέλιξη και η συχνότητα που εξέπεμπε το drone ίσως επηρέαζε τά μηχανήματα πού χρησιμοποιούσαν στην έρευνα. Όπως καταλαβαίνετε… τά μαζέψαμε και φύγαμε!
Συνεχίσαμε την διαδρομή μας μπαίνοντας στην Αιτωλοακαρνανία πλέον, προς το Καστράκι περνώντας δίπλα από την Τεχνητή λίμνη Καστρακίου. Το θέαμα είχε πάψει να είναι τόσο φαντασμαγορικό αλλά σίγουρα η λίμνη Καστρακίου έδινε έναν διαφορετικό τόνο στην διαδρομή μας. Λίγα χιλιόμετρα πιο μετά η Τεχνητή λίμνη Στράτου πήρε θέση στο τοπίο πού διασχίζαμε. Ο Αχελώος ποταμός δίνει τόσα οφέλη στην περιοχή και τα φράγματα που κατασκευάστηκαν κατά καιρούς σε διάφορα σημεία του ποταμού, αποτέλεσαν πηγές παραγωγής ενέργειας και άρδευσαν χιλιάδες στρέμματα.
Μετά τον Στράτο μπήκαμε στην Ιονία Οδό και διασχίζοντας τά τελευταία 80 χιλιόμετρα μέχρι την βάση μας με άνεση και ασφάλεια.
Μία σύντομη εξόρμηση τελείωσε αφήνοντας στο μυαλό μας όμορφες εικόνες από τα παραδεισένια τοπία που συναντήσαμε στην Ευρυτανία και στην Αιτωλοακαρνανία!!!
